Biertje?!

,,Een jongeman genaamd Eric, van beroep 'brewer', troonde ons mee naar zijn domein. Niet alleen was zijn woordenstroom niet te stuiten, ook was hij nogal gul met de verstrekking van verschillende stalen bier. Zo werd het steeds gezelliger, te meer daar Sylphia dapper meeproefde. Het hoogtepunt werd wel dat hij ons liet proeven van een nieuw, nog niet vrijgegeven bier waarvan hij het recept had gemaakt. Belangrijk ingredient: honing.''
Sommige zaken veranderen niet...

Drie en een half jaar geleden schreef ik over Eric Erman, een jongeman die we tijdens onze Amerika-reis in 2012 ontmoetten in Denver en met wie we een zodanige klik hadden dat het contact via de digitale snelweg werd voortgezet en het vrij logisch was om hem op deze reis opnieuw op te zoeken. Niet in Denver, maar in zijn huidige woonplaats Tucson, Arizona Eric is inmiddels 30 jaar. Maar er is meer veranderd aan hem dan zijn leeftijd alleen.
Toen was hij in dienst van de brouwerij Wynkoop in Denver. Die zaak verging het minder goed toen de nieuwe eigenaren meer geld uit het bedrijf wilden halen dan mogelijk was. Eric vertrok en na wat flirts met nieuwe enterprises besloot Eric samen met zijn broer Marc een restaurant te beginnen in Tucson. Ermanos heet het. Daar zit de achternaam van de twee in maar het betekent ook gebroeders! Mooi gevonden.
Het woord restaurant dekt de lading niet, trouwens. Je kunt er eten maar de kaart is beperkt. Het draait om bier daar. What's new, zou je gezien Erics verleden in Denver zeggen. Waar hij toen brouwer was in een restaurant met 'meer dan tien verschillende bieren' op de kaart, voert Ermanos nu rond de 200 bieren op. Dat liijkt veel (en dat is het ook wel, ik denk dat café De Boom in Alkmaar er niet zoveel heeft) maar het kan nog veel erger.
Eric troonde ons mee naar een biercafé elders in Tucson. Zijn concurrent tevens vriend heeft 700 verschillende bieren in de aanbieding. Een belangrijk deel van de zaak wordt gedomineerd door een lange rij koelvitrines vol met bier. De ene nog exotischer dan de andere. We hebben er de nodige van geproefd, zonder dat het een gelag werd deze keer. In bierkelders als die van Eric en ook deze kun je zogenaamde 'tasters' krijgen. Dat zijn kleine hoeveelheden bier in speciale mini bierglaasjes. Kun je zonder problemen diverse smaken proberen.
Overigens, de concurrent voert maar een Neder!andse bier en dat is Palm. Eric heeft helemaal geen Hollands bier in zijn assortiment... België is bij beiden veel beter vertegenwoordigd. Dat lijkt me niet best voor ons zelfbewustzijn op dit gebied. Wij vinden immers dat we het goed doen, er komen steeds meer kleine brouwerijtjes bij. Ik zou zeggen: wees blij dat het een Palm is en niet een Heineken of een Amstel.
Is in Nederland sprake van een revival van het speciale bier, volgens Eric is dat in de VS ook aan de gang. Niet al!een in Tucson. Afgaande op het publiek dat wij hebben gezien in de zaak van Eric en bij de concurrentie wordt de markt vooral gevormd door betrekkelijk jong, hardwerkend en tamelijk succesvol dus goed verdienende types. Ik weet niet of het al zover is, anders kun je erop wachten dat in Amsterdam ook dit soort gelegenheden worden geopend.
Intussen is Eric terecht trots op zijn zaak, die nog wel moet wortelen. Zijn broer Marc vertelde ons dat de zomer een 'dood' seizoen is in Tucson. Toeristen mijden de hitte die dan heerst. De bevolking zelf blijft als het even kan in de geairconditioneerde huizen. Veel wordt verwacht van herfst en winter, te beginnen met Halloween komend weekeinde.
Liet Eric ons destijds proeven van een nieuw nog niet vrijgegeven honingbier, nu had hij nog iets veel spannenders voor ons. Hij heeft een whiskey naar eigen recept gebrouwen! Wij mochten hem proeven. Het is een heel zachte die ik graag in de kast zou willen hebben. Vooralsnog moet ik het doen met een heupflesje. Nu maar hopen dat ie door de douane komt.
Eric is nog steeds diezelfde enthousiaste ondeugd als destijds, maar zijn doen en en laten wordt nu wel ingekleurd door de grote verantwoordelijkheid die nu op zijn schouders (en die van zijn broer) rust. Toen was hij in loondienst, nu heeft hij te dealen lieden die bieren komen afleveren die hij helemaal niet heeft besteld. Of met een niet goed functionerende kok die zijn congé moet krijgen. Dat tekent hem nu en het beheerst ook ons samenzijn. Zijn gsm gaat herhaaldelijk over en moet dan beantwoord worden. Soms is hij zomaar een tijdje weg om ergens in de zaak iets recht te breien. Toch neemt hij ons mee naar Centrale Peak, een bergje midden in Tucson vanwaar we een fraaie zonsondergang aanschouwen. Later krijgen we een what'sappje van hem dat hij blij is dat wij ervoor gezorgd hebben dat hij een uurtje of wat even uit de running was. Dat kon hij wel gebruiken...