Nativia

,,Als de natives het niet naar hun zin hebben, gaan ze toch terug naar Nativia.'' Zoiets zei Sarah Palin - u weet wel, de dame die ooit een - gelukkig voor de wereld - vergeefse gooi deed naar het vice-presidentschap van de Verenigde Staten.
Nu weet ik eerlijk gezegd niet welke natives Palin bedoelde. De media deden het af als weer zo'n typische Palin-uitglijder waarmee ze destijds tijdens de verkiezingsrace over de gehele aardbol beroemd en vooral berucht en in ieder geval de risee werd. Ze waren in de berichtgeving dus weinig informatief verder. Maar ik kan me niet voorstellen dat ze de Indianen bedoelde. Anderzijds is het niet zo onwaarschijnlijk dat ze deze natives wèl op de korrel nam en even vergat dat de Indianen er veel eerder waren dan de pioniers waarvan zij een nazaat is.
Als je in Arizona bent is de geest van Palin ver weg. In deze zuidwestelijke staat lopen ze namelijk weg met de Indianen. Je kunt er cynisch over doen en verwijzen naar de slachting die de bewierookte pioniers onder de Indianen hebben aangericht. Deze grootse volkeren leven nu onder niet altijd profijtelijke omstandigheden in reservaten. Amerikanen hebben dus een slecht geweten, zou je kunnen redeneren. Je zou zelfs kunnen stellen dat de Indianen het goed doen bij de toeristen en dat Arizona dus geld aan hen verdient. Dûh dus.
Dat zijn allemaal veronderstellingen. Feitelijkheden zijn dat de samenleving van Arizona doordrenkt is van de verwijzingen naar het roemruchte Indiaanse verleden. Dat uit zich in een aan de Indianen gewijd museum in Phoenix. Dat uit zich in de zorg waarmee Indiaanse oudheidkundige sites in stand worden gehouden. Dat uit zich in het straatbeeld waar de taluds van viaducten versierd zijn met Indiaanse afbeeldingen. En de lantaarns langs de straten in steden zijn behangen met fraaie gestyleerde Indiaanse mythische figuren. Wij hebben daar de afgelopen dagen al de nodige voorbeelden van gezien. Wij geloven dat Arizona het goed met de Indianen voor heeft.
Een ander verhaal is dat de Indiaanse jeugd door dezelfde zaken is geobsedeerd als de westerse: de sociale media. Er blijft weinig tijd over om aandacht te schenken aan zoiets onbenullige als behoud van de Indiaanse cultuur. Het zijn de 50-plussers die zich hierom bekommeren. Wat gebeurt er wanneer zij dat niet meer kunnen opbrengen? Over 20 à 30 jaar weten we meer.