Bloei!

Ha, en gij dacht dat in de woestenij die wij in Arizona hebben doorkruist, niets groeit, laat staan tot bloei kan komen. Dachten wij ook. Het fotografisch oog van Sylphia ontgaat niets. Dus zagen wij het tegendeel van wat in de eerste zin aan de orde werd gesteld.
Sylphia heeft er tijdens onze vakantie (ze doet dat trouwens ook thuis, hoor) een deelproject van gemaakt om zo'n beetje alles wat bloeit op de gevoelige chip vast te leggen. De bijgaande foto's vormen maar een klein deel van de bloemenpracht die wij tussen rotsen en zand hebben aangetroffen.
Vandaag, donderdag, troffen wij nog veel meer moois aan in het ogenschijnlijk dorre Hopi-land. De kunst bloeit hier hevig. We hebben al eerder opgesomd wat hier aan kunstnijverheid wordt bedreven. We hebben een aantal voorwerpen tegen betaling van een soms belachelijk lage vergoeding in beslag genomen. Daarvan geen plaatjes op deze blog. Wie ze wil zien is van harte welkom op ons tweedaagse feest op 19 en 20 mei.
Wel een foto van ons hotel in Moenkopi. Het is wat ons betreft een bewijs dat de Hopi er langzamerhand van doordrongen raken dat er voor hun bloeikansen liggen in de wereld die ze lang angstvallig buiten hebben gehouden, zonder hun waarden en traties overboord te hoeven gooien. Het hotel wordt gedreven door Hopi en is neergezet met geld van een Hopi-vennootschap.
In dat hotel - meer specifiek: in het zwembad - troffen wij vanmiddag een jonge Amerikaan in de bloei van zijn leven, John Nitti, die een dagje aan het pierenwaaien was. Een dag van rust tijdens zijn biketoer van kust tot kust en weer terug. Dus wat wij in een maand tijd per auto, trein en vliegtuig deden, doet hij in zeven maanden per fiets. Hij doet dat voor de lol ('Ik heb net met collegebul gehaald wilde voordat ik moet gaan werken voor de kost, meer van m'n eigen land zien'), maar ook voor een goed doel. De stichting waarvoor hij met zijn tocht donaties werft, bezorgt ernstig zieke kinderen een mooi uitje. Zie maar eens www.biketrip2012.com.

(Op een van de bijgeleverde foto's ziet men een Hopi-kunstenaar, Harold, de laatste hand leggen aan een kachina die wij vandaag hebben gekocht. Een bijzondere foto - met permissie gemaakt! - want de Hopi zijn principieel tegen het vastleggen van de beeltenisssen van mensen, dieren en dingen. Ook op dit punt wordt dit waardige volk wat minder strikt.)