Goddess of the woods

Toen wij woensdagochtend om kwart voor zes (hoezo vakantie!) uit onze kooi werden gebonjourd door de steward van Amtrak, kregen we drie verrassingen op rij te verwerken. We blikten uit over eindeloze graslanden: de prairie dus. Over die prairie kwam net de zon op. En aan de einder zagen wij voor het eerst de contouren van de Rocky Mountains. Een dag die zo opent, kan al niet meer stuk.
En het werd nog veel mooier.
Om zeven uur reden we het station van Denver binnen. We lieten ons naar het hotel vervoeren (we hoefden deze keer niet lang op een taxi te wachten) en na onze blogvolgers te hebben bediend, te hebben gedoucht (zover zijn ze nog niet bij Amtrak) en wat op adem te zijn gekomen (dat moet je letterlijk nemen: Denver ligt op 1600 meter hoogte), trokken we per bus en light rail Denver Downtown in. Daar is nog veel historisch materiaal voorradig, in de vorm van dikwijls goed geconserveerde panden. Met als topper Larimer Street. Ook hebben we enige tijd aan de boorden van de rivier de South Platte gebivakkeerd, overvloedig beschenen door de zon.
Al banjerend door het hart van Denver raakten wij geintrigeerd door de naam Wynkoop, niet zozeer vanwege de Nederlandse klank ervan als wel doordat achter die naam een bierbrouwerij schuil bleek te gaan. Het was dorstig weer, dus wij naar binnen. Om er een uurtje of drie later pas weer uit te komen.
Dat kwam zo.
We vroegen aan de mensen in het café dat aan de brouwerij is gekoppeld, of we een rondleiding konden krijgen in de brouwerij. Dat leek niet te lukken, dat deden ze immers alleen op zaterdag. Maar de Amerikaanse hartelijkheid kent geen grenzen. Wij zeiden dat we donderdag al weer verder zouden trekken en dat had resultaat. Een jongeman genaamd Eric, van beroep 'brewer', troonde ons mee naar zijn domein. Niet alleen was zijn woordenstroom niet te stuiten, ook was hij nogal gul met de verstrekking van verschillende stalen bier ( ze maken daar meer dan tien verschilende bieren!). Zo werd het steeds gezelliger, te meer daar Sylphia dapper meeproefde.
Het hoogtepunt werd wel dat hij ons liet proeven van een nieuw, nog niet vrijgegeven bier waarvan hij het recept had gemaakt. Belangrijk ingredient: honing. Of wij een suggestie voor een naam hadden. Ruud: ,,Noem 'm Goddess of the Woods.'' Vraagtekens. Sylphia is de godin van het woud, verklaarde Ruud zich nader. ,,Jullie hebben bos genoeg hier, dus zo gek is het niet om een bier zo te noemen.''
Eric zei dat hij het een mooie naam vond. Wij hopen nu op een uitnodiging om naar Denver te komen voor de doop van het nieuwe bier.
Nadat we het plaatselijke baseball stadion hadden zien volstromen (er zitten in dit land dus gewoon 50.000 man te kijken naar een spel waarin eigenlijk niet zoveel gebeurt) en we een stuk cheesecake hadden genuttigd, vonden we het welletjes. Vandaag, donderdag, de hele dag in de trein op weg naar Salt Lake City.