Mona Lisa

Vandaag, zaterdag, de hele dag door de stad gezwalkt. Salt Lake City, het moge bekend zijn, is doordrenkt van het mormomengedachtengoed en dat merk je zeker in het centrum van de stad.
Een tamelijk megalomane (eigenlijk moet je als katholiek hierover je mond houden...), want kathedraalachtige tempel is vanuit alle hoeken van de stad te zien. De architectuur ervan is bovendien eigenlijk niet om aan te zien (dan kun je als katholiek wel weer de schouders rechten).
Zo is er wel meer kolossaal-mormoons in SLC. Maar het zijn de mormonen die in 1847 de stad hebben gesticht. Daar moet je ze wel de credits voor geven.
Maar dan de software. ,,Ho, I am John, and I am a mormon.'' Volgt een Prodent-smile. Het is een reclamefilmpje van de mormonen dat het tij moet doen keren. Want ook de mormonen hebben te maken met het weglopen van gelovigen. Die glimlach, dat naïeve, tikkeltje overdreven vriendelijke gedrag kom je overal tegen.
Toen we donderdag die in de nacht in het hotel aankwamen; toen we 's morgens aan het ontbijt verschenen, in de modewinkel, in de chocoladewinkel, in het restaurant: ik (Ruud) word daar een beetje kregel van.
Al helemaal als de stoplichten - en dat is ongelogen - vogelgeluidjes voortbrengen als je mag oversteken. De mormonen zijn een gelukkig volk moeten we maar geloven, en ja, let maar eens op op straat, iedereen glimlacht, al is het dan een Mona Lisa-glimlach, hij is er die glimlach, altijd.
Als toerist vaar je er overigens wel bij: de behulpzamheid kent geen grenzen. En de vergevingszindheid ook niet.
Zaterdagavond raakten we onverwacht verzeild in het theater. Ruud zag in een weekblaadje een bericht dat ging over de 'Classical mistery tour'. Als rechtgeaarde Beatles-fan ben je dan meteen getriggerd. En jawel, de Utah Symphonie gaf samen met een tribute band genaamd Liverpool een concert. Er waren nog kaarten, we beleefden een dolle avond. En Sylphia zat druk foto's te maken.
Totdat ze op de schouders werd getikt en de camera kon inleveren. Het was 'by law' verboden om reden van copyright om tijdens de show foto's te maken. Wij hadden uit mededelingen vooraf begrepen dat je juist wel mocht fotograferen maar niet mocht flitsen.
De chef beveiling bij wie we ons na afloop meldden, was aanvankelijk streng, maar ontdooide allengs. Uiteindelijk hoefden we zelfs niet de foto's van deze avond te wissen, hetgeen wij hadden aangeboden te doen. ,,Ik vertrouw erop dat jullie ze thuis deleten.''
Dat zullen we nog wel eens zien! Maar wij zijn dan ook niet te vertrouwen Hollanders. Hij een mormoon. Wie is nu beter af...?